Zinloos of zinvol lijden?
Is het wel Gods bedoeling dat we vervolgde christenen juridisch bijstaan en via de internationale politiek proberen verandering af te dwingen? Deze vraag komt regelmatig bij mij boven als ik geconfronteerd word met een gangbare theologie die zegt dat we recht en politiek niet moeten aanwenden om vervolgde christenen te helpen. Vervolging, zo wordt gezegd, is een automatische consequentie van het volgen van Christus. Kort door de bocht gezegd zitten wij Gods bedoelingen dus dwars als we via politieke en juridische wegen proberen deze vervolging te beëindigen.
Deze gedachte werd zelfs nog versterkt toen ik kennis nam van de Top 20 van landen waar het christendom het hardst groeit. Deze kwam bijna naadloos overeen met de Top 20 van landen waar christenen het zwaarst worden vervolgd. Pragmatisch gezien zou de vestiging van Gods koninkrijk op aarde op basis van deze cijfers dus het best gediend zijn als we ons inderdaad afzijdig zouden houden van de vervolgde kerk. Het is namelijk een statistisch feit dat vervolging van de kerk bijna vanzelfsprekend leidt tot een sterke groei van diezelfde kerk. Ik heb echter het gevoel dat er iets heel erg krom zit in deze redenering.
Net voordat ik dit stuk schreef, nam een dominee uit het Pakistaanse Punjab via Skype contact op. Ik ben met hem bevriend geraakt sinds ik hem ontmoette tijdens mijn rondreis door Pakistan met Joël Voordewind. De dominee kwam net terug van een dorp waar een jong christelijk meisje onder bedreiging van een pistool op gruwelijke wijze door haar werkgever was verkracht, waarna ze gedwongen werd om zich te bekeren tot de islam. De dader blijft ongestraft, maar het meisje moet onderduiken omdat ze het risico loopt om vermoord te worden vanwege buitenechtelijke seks. Hoewel mijn vriend zich vanuit zijn positie als dominee dapper hield, kon ik merken dat hij woedend en wanhopig was.
Op dit soort momenten realiseer ik me dat het volstrekt ongepast zou zijn om te stellen dat dit Gods bedoeling is en dat hij ‘er maar mee moet leren leven’. Dan besef je dat er iets grondig mis is met de fatalistische benadering die zegt dat we ons moeten aanpassen aan dit soort onrecht. Jubilee Campaign heeft aan de wieg gestaan van ‘Pakistan Christian Political Foundation’ (PCPF) die zich in Brussel op politiek niveau inzet voor de vervolgde christenen in Pakistaan. Ook werken we onder andere in de Punjab provincie samen met advocaten om juist bovenstaande zaken te documenteren met als doel om druk op de regering van Pakistan uit te oefenen, zodat deze misdaden gestraft en voorkomen kunnen worden. Toen ik dit vertelde aan mijn Pakistaanse vriend, voelde ik dat radeloosheid bij hem omsloeg in hoop.
In dit soort omstandigheden is het belangrijk om terug te gaan naar de Bijbel en te worstelen met de vraag of we met Jubilee Campaign nu wel of niet goed bezig zijn. Toen ik de laatste hoofdstukken van Handelingen herlas, viel het me op dat er uitvoerig verslag wordt gedaan van de juridische en politieke strijd die Paulus voerde tegen de machthebbers die hem dood wilden. Als hij niet een ‘juridische truck’ had toegepast door zich te beroepen op de keizer, was hij zelfs bijna zeker in Jeruzalem om het leven gebracht. Het was echter Paulus’ bestemming om in Rome te lijden en te sterven, niet in Jeruzalem. Paulus gaf zich vrijwillig over aan het lijden dat verbonden was aan zijn missie om naar Rome te gaan, maar hij verzette zich hevig tegen het onrecht dat hem in Jeruzalem werd aangedaan.
Het voorval van het meisje dat in Pakistan is verkracht vanwege haar christelijke geloof heeft volgens mij echter niets te maken met Gods specifieke roeping voor haar leven. Voor Jubilee Campaign is het belangrijk om een duidelijk onderscheid te maken tussen ‘zinvol lijden’ en ‘zinloos lijden’. Als ik straks in een Afrikaans land zonder basisvoorzieningen als water, stroom en internet weer geconfronteerd word met diarree en ziektes en er een reële kans is dat ik niet meer thuis kom, weet ik dat dit Gods plan is voor mij en mijn gezin. Er is geen andere weg om het doel te bereiken dan door dit lijden te accepteren. Groot respect ook voor de gezinnen van onze teamleden en de achterban van Jubilee Campaign die bereid zijn om samen met ons offers te blijven brengen voor dit werk.
Als het echter om het zinloze lijden gaat waar onze broeders en zusters wereldwijd mee te maken hebben, zijn we vastberaden om tot de laatste snik invulling te blijven geven aan Jezus’ woorden in Mattheüs 25: ‘Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten’, enz. Door middel van juridische bijstand, lobbyen bij de VN en de internationale politiek en het creëren van internationale netwerken, zullen we ons blijven inzetten om verlichting te brengen aan hen die gevangen zitten en slecht behandeld worden.