Christenen in Nuba bergen onder vuur: ‘Bid voor ons!’
Mensen uit de Nuba bergen schuilen in holen en rotsspleten om de bombardementen van het Soedanese regeringsleger te overleven. Christenen in de Nuba bergen vragen om gebed, nu het Soedanese leger de bevolking opnieuw bestookt met bombardementen. ‘We hebben meer gebed nodig dan ooit tevoren’, schrijft een kerkleider in een e-mail die we ontvingen van onze contacten. Honderden mensen slaan op de vlucht voor het geweld van het leger van president al-Bashir, dat niet alleen tegen rebellen strijdt maar ook huizen, kerken, scholen en moskeeën vernietigt. ‘Vlakbij ons dorp wordt er zwaar gevochten’, schrijft een andere christen. ‘Na twee dagen van hevige strijd nam de vijand een dorp in dat slechts dertig minuten bij ons vandaan ligt. Vervolgens namen ze met zwaar geschut een naburig dorp onder vuur. Honderden mensen zijn naar ons dorp gevlucht. Vrijdagnacht om drie uur werd ons aangeraden om te vertrekken, dus we vertrokken in het donker om te vermijden dat we doelwit zouden worden voor schutters. We zijn nu veilig, God zij dank, maar het was erg moeilijk om de anderen achter te laten.’ Oorlog in de Nuba De Nuba is een gebergte in South Kordofan, een Soedanese regio waar al sinds 2011 hevige gevechten plaatsvinden met veel burgerslachtoffers tot gevolg. In de Nuba wonen veel christenen, die ernstig lijden onder de wreedheden van de (Noord-)Soedanese overheid. Het doel van het regeringsleger is om de lokale bevolking uit te roeien. Dat gebeurt voornamelijk door bombardementen op burgerdoelen, zoals dorpen, markten, scholen, kerken en ziekenhuizen. Mensen schuilen in holen en rotsspleten om de bombardementen te overleven. Deze verschrikkelijke oorlog wordt ook weleens aangeduid als ‘de vergeten oorlog’, omdat medewerkers van het UNHCR en journalisten er niet welkom zijn. Daardoor kan de wereld niet goed op de hoogte worden gehouden van de toestand in het gebied. Journalisten uit Soedan hebben echter de krachten gebundeld om verslag te doen van de strijd, waardoor voornamelijk via internet toch informatie naar buiten komt. Hun verslaggeving geeft een idee van de schaal van de wreedheden: sinds april 2012 zijn er 3740 bommen gegooid op burgerdoelen met bijna 8000 burgerdoden als gevolg. Een kwart daarvan zijn kinderen. Vergeleken met voorgaande jaren leek het in 2016 aanvankelijk wat rustiger te worden. De gevechten werden echter medio maart weer feller en het bombarderen is weer in alle hevigheid begonnen. Hoe is het zover gekomen? In de jaren ’50 van de vorige eeuw werd Soedan een onafhankelijk land. De onrust die al lange tijd heerste tussen de islamitische Arabieren in het noorden en de christelijke zwarte Afrikaanse bevolking in het zuiden bleef echter bestaan. Twee burgeroorlogen volgden. Op 9 januari 2005 kwam de Soedanese regering van Omar al-Bashir een vredesakkoord overeen met de opstandelingen van de zuidelijke Sudan People’s Liberation Movement. Het akkoord bevatte een bepaling dat het zuidelijke deel na zes jaar mocht stemmen over een afscheiding. Een referendum vond plaats. Nadat 99% van de bevolking voor afscheiding koos, werd het gebied vanaf 9 juli 2011 de onafhankelijke staat Zuid-Soedan. Het noorden bleef ‘Soedan’ heten. De provincies South Kordofan en Blue Nile horen bij Soedan, maar liggen op de grens met Zuid-Soedan. In het verenigde Soedan lagen deze gebieden centraal, en na de afscheiding van het Zuiden werden ze, zoals bepaald in het vredesakkoord, onderdeel van Soedan. De bevolking aldaar is echter etnisch en religieus divers. Zij voelen zich veel meer verbonden met de bevolking van Zuid-Soedan dan met het Arabische Soedan. Ze vochten in de tweede burgeroorlog ook aan de zijde van het Zuiden. De leiders van de provincies willen de macht niet uit handen geven en niet meewerken aan de ontwapening van hun legers. Ze weten namelijk dat de bevolking in South Kordofan en Blue Nile achtergesteld zullen worden, omdat de regering van Soedan streeft naar een homogene Arabisch-islamitische cultuur voor alle inwoners. Het gevolg: de huidige burgeroorlog tussen het regeringsleger (Sudan Armed Forces, SAF) en de Sudan People’s Liberation Army-North (SPLA-N). Bid u mee? Ondanks het geïsoleerde bestaan van de christenen in de Nuba bergen heeft hun roep om gebed ons toch bereikt. Laten we hen niet vergeten. Bid voor onze broeders en zusters in de Nuba bergen:
Dat ze ondanks hun omstandigheden op God gericht mogen zijn;
Dat ze Gods nabijheid en kracht mogen ervaren;
Dat ze elkaar zullen bemoedigen en vrede mogen uitstralen naar de mensen om hen heen, zodat ook zij Jezus zullen leren kennen.
